„Koe no katachi” to japoński film animowany, który powstał na bazie mangi „A silent voice”. Film został wyprodukowany w 2016 roku, a jego reżyserią zajęła się Naoko Yamada.

Produkcja porusza losy niesłyszącej dziewczyny – Shōko Nishimiyi, która musi się zmierzyć z pójściem do szkoły, w której będzie jedyną głuchą osobą. Jej problemy zdrowotne stają się powodem zaczepek, wyśmiewania oraz szykanowania uczennicy szkoły podstawowej. Rówieśnicy nie potrafią zrozumieć choroby, która dotknęła dziewczynę. Osobami, które głównie będą jej dokuczać będzie główny bohater, Shōya Ishida oraz znajomi z klasy: Naoka Ueno i Miki Kawai, ta jednak po czasie zmieni swoje postępowanie.

Produkcja porusza bardzo ważny temat – dręczenia innych w szkole (Shōko odejdzie ze szkoły). Autorzy produkcji chcieli także zwrócić uwagę, że problemy wewnętrzne głównego bohatera, Shōya, czyli to, że nie może poradzić sobie ze znalezieniem znajomych oraz potrzebą atencji doprowadzają go do stanu, w którym poprzez dręczenie Nishimiyi próbuje znaleźć sobie znajomych. Zdolny był nawet wyrzucać jej drogie aparaty słuchowe oraz doprowadzić niesłyszącą dziewczynę do pogorszenia stanu zdrowia. Jednak wydaje się, że akcja filmu nabiera prędkości, gdy producenci przenoszą nas do czasów licealnych głównych bohaterów. To tam, dręczony błędami z przeszłości oraz brakiem przyjaciół Shōya decyduje się popełnić samobójstwo, skacząc z mostu, jednak ta próba targnięcia się na swoje życie się mu nie udaje. Postanawia więc się poprawić i chce nawiązać kontakt z Shōko. Z tego powodu nauczył się on języka migowego. Po odnalezieniu Nishimiyi trudno mu się do niej zbliżyć, bo siostra niesłyszącej dziewczyny – Yuzuru, nie chce pozwolić, aby chłopak ponownie ją skrzywdził. Po pewnym czasie głównemu bohaterowi udaje się nawiązać kontakt z Nishimiyą oraz poznaje przyjaciela – Nagatsukę. Jednak nie umie zdefiniować ich relacji dlatego, że nigdy nie poznał prawdziwej przyjaźni. Od tego momentu Shōya zaczyna coraz częściej spotykać się z niesłyszącą dziewczyną i potrafi wiele dla niej zrobić, aby ta się z nim zaprzyjaźniła. Oglądając produkcję widz może poznać, z jakimi problemami borykają się nastolatkowie oraz to, do czego brak akceptacji wśród rówieśników i błędy z przeszłości mogą doprowadzić. Po pewnym czasie oglądający może odnieść wrażenie jakby film miał się już za chwilę skończyć. Spowodowane jest to tym, że Nishimiya targnie się na swoje życie, wyskakując przez balkon, jednak uratuje ją jej dawny dręczyciel, poświęcając tym samym swoje zdrowie. Ten akt łączy młodych ludzi, przez co rodzi się między nimi uczucie. Tamten moment i jego skutki pomagają głównemu bohaterowi spojrzeć w normalny sposób na otaczających go ludzi, bez strachu przed odrzuceniem.

Uważam, że ten japoński film jest bardzo dobrze zrealizowany oraz opowiada o ważnych i czasem pomijanych problemach młodzieży, która pozostaje ze swoimi problemami, fobiami zupełnie sama. Produkcja uczy widzów zrozumienia. Zrozumienia osób i ich uczuć, które znajdują się w trudnej sytuacji związanej z ich wnętrzem oraz emocjonalnością. Film ze względu na swój przekaz powinien być obejrzany zarówno przez młodzież jak i dorosłych, którzy czasem nie potrafią zrozumieć obecnych problemów nastolatków. A to przecież ważne.

Warto dodać także, że produkcja dotyka problemów, z jakimi muszą mierzyć się osoby niepełnosprawne – głównie z odrzuceniem. Dzięki filmowi można zrozumieć takie osoby, jak i nauczyć się akceptować inność. Ta produkcja na pewno Cię, drogi czytelniku poruszy!